Eleonora van Aquitanië (1122-1204) is als de machtigste vrouw van haar tijd spraakmakend. Haar scheiding van de koning van Frankrijk, haar betrekkingen met haar oom Raymond als zij op kruistocht Antiochië aandoet, en haar tumultueuze echtverbintenis met de jongere Henry van Engeland – die haar achter de tralies zal zetten – ontketenen giftige geruchten en vrome veroordelingen.
Na Henry’s dood in 1189 regeert Eleonora voor Richard Leeuwenhart, hun zoon, die op Kruistocht gaat. Richard is ongehuwd en kinderloos. Hals over kop zoekt Eleonora een bruid voor hem – prinses Berengaría van Navarra (1170–1230) – en sleept haar mee naar Sicilië in de hoop dat Richard alvorens af te varen naar het Heilige Land een zoon bij haar zal verwekken. Zo hoopt ze de aanspraken van John Lackland op de Engelse troon te verijdelen, de andere zoon die in Eleonora’s ogen incapabel is. Berengaría en Richard blijven echter kinderloos.
Op zijn terugreis wordt Richard om een oude vete gevangen genomen door een vazal van de Duitse keizer. Deze keizer trekt de zaak naar zich toe en eist van waarnemend koningin Eleonora een astronomisch losgeld. Wanneer Richard na jaren huiswaarts keert, is Engeland bijna bankroet.
Net als haar dochter Marie de Champagne steunde Eleonora dichters en troubadours; de cultus van de hoofse liefde nam een hoge vlucht, vooral in Aquitanië en Poitou.